🌕అంధకారంలో అజ్ఞాత శబ్దాలు

ఒకప్పుడు, ఒక చిన్న గ్రామంలో చిన్నపాటి రైతు కుటుంబం జీవించేది. ఆ కుటుంబంలో బాలుడు రాము ఎంతో తెలివైనవాడు, మంచి గుణశీలి, న్యాయబద్ధమైన వాడు.

ఒక రోజు, గ్రామానికి పక్కనే ఉన్న అటవిలో ఒక పెద్ద రాజుని రథం చెట్లలో చిక్కుకుంది. రథాన్ని లాగిన గుఱ్ఱాలు భయంతో పరుగులు తీయలేకపోయాయి. రాజుగారు, ఆయన సేవకులు ఎన్నో ప్రయత్నాలు చేసినా రథాన్ని బయటకు తీసుకురాలేకపోయారు.

అప్పుడు అక్కడ నుంచి గాలిలో పాట పాడుకుంటూ రాము వెళ్తుండగా ఈ దృశ్యం కనిపించింది. తాను చిన్నవాడినే అయినా సహాయం చేయాలని భావించాడు. రాజుగారిని ఆశ్చర్యంతో చూశాడు.రాము దగ్గరికి వెళ్లి అన్నాడు:

"మహారాజా! నేను మీకు ఒక చిన్న సహాయం చేస్తాను. కానీ మీ సేవకులు నన్ను పక్కకు లాగకండి."

రాజు అనుమతివ్వడంతో రాము దగ్గర చెట్టు కొమ్మలను కత్తిరించి, మట్టి తడిపి, రథచక్రాల కింద ఉన్న కందిరులను తొలగించాడు. కొంచెం కష్టపడి పని చేసిన తర్వాత రథం బయటికి వచ్చింది.

రాజు ఆశ్చర్యపోయాడు.

"ఇంత తెలివిగా నువ్వు ఎలా పనిచేసావు, చిన్నవాడివే కానీ నీ ఆలోచన పెద్దవాడిలా ఉంది!" అన్నాడు.

అప్పుడు రాము నవ్వుతూ అన్నాడు:

"మహారాజా! వయసు కాదు, నయం (మనసు) మానవుని గొప్పదనాన్ని నిర్ణయిస్తుంది. మనకు సాధ్యమయిన చిన్న సహాయం కూడా ఎదుటివారికి పెద్ద మేలు చేస్తుంది."

రాజు రామును తన సభకు పిలిపించి, బహుమతులు ఇచ్చాడు. అంతే కాకుండా, రామును తన సలహాదారుగా నియమించాడు. రాము తెలివితో, నైతికతతో రాజ్యం పాలనలో సహకరించి గొప్ప పేరు సంపాదించాడు.

మొరల్ (నైతిక పాఠం):

చిన్న పనులు కూడా నిజమైన నిస్వార్థంతో చేస్తే, అవి పెద్ద మార్పులకు దారి తీస్తాయి. వయసు కాదు, మనసు, నిశ్చయమే మన నిజమైన బలము.