తెలుగు కథల ప్రపంచం"

మాస్టారు ఓ చిన్న గ్రామ పాఠశాలలో తెలుగు ఉపాధ్యాయుడు. ఆయనకి పిల్లలంటే పరమ భక్తి. పదేళ్లుగా అతను ఆ గ్రామంలోనే ఉంటూ, పిల్లలకు చదువు చెప్పడం కన్నా, జీవితం ఎలా గడపాలో నేర్పడంలో మునిగిపోయాడు. ఆ పాఠశాలకు ఇటీవలే కొత్త విద్యార్థిని అన్విత చేరింది. నిశ్శబ్దంగా ఉండే ఆమె పదివరకూ చదివి, ప్రస్తుతం ఇంటర్మీడియట్ చేయాల్సి ఉంది. కానీ, కుటుంబ పరిస్థితుల వల్ల చదువు మానేసి తండ్రికి తోడుగా పనుల్లో దిగింది. ఒకరోజు మాస్టారు ఆమెను దగ్గరికి పిలిచి అడిగారు, “నీవు ఎందుకు చదువు మానేసావ్ అమ్మా? నీవు చాలా తెలివిగా ఉన్నావు కదా?” ఆమె కన్నీళ్లతో జవాబు ఇచ్చింది: “నాన్నకి వ్యాపారం నడపడం కష్టమైపోయింది మాస్టారూ. చదువు కోసం అప్పు చేయడం ఇష్టం లేదు. అందుకే…” అన్వితలో దాగిన ప్రతిభ మాస్టారు ఆ రోజు నుంచే ఆమెకి సాయంగా ఉండాలనుకున్నారు. రోజూ సాయంత్రం పాఠశాల ముగిసిన తర్వాత, తన ఇంట్లోనే అన్వితకి పాఠాలు చెప్పటం ప్రారంభించారు. ఒకరోజు మాస్టారు ఇచ్చిన వ్యాసం మీద అన్విత రాసిన రచన చదివి ఆయన కన్నీళ్లు పెట్టుకున్నారు. ఆమె భావప్రకాశం, రచనా శైలి అద్వితీయంగా ఉండేది. ఆమె మాటల్లో జీవితాన్ని అర్థం చేసుకునే తళతళలు కనిపించేవి. మాస్టారు ...

🕯️ కాంతి వెన్నెలలో – ఒక జీవిత మార్పు కథ తూర్పు గోదావరి జిల్లాలోని ఓ పల్లెటూరు — మారేడుపల్లి. ఆ ఊరు చాలా చిన్నది. కాని, అక్కడి మనుషుల మనసులు మాత్రం చాలా పెద్దవి. అక్కడే ఉండేవాడు ఓ యువకుడు — సూర్య . అతని స్వభావం నెమ్మదిగా మాట్లాడటం, దయగా ఉండటం. కాని అతనికో పెద్ద కల ఉంది — ఒక గొప్ప రచయిత కావాలి . తల్లి తండ్రి అన్నవారే లేని orphan సూర్య, ఊరి పాఠశాలలో చిన్న ఉద్యోగం చేసేవాడు. రాత్రిళ్లు చీకట్లో, ఒక చిన్న నెయ్యి దీపం వెలుగులో కథలు రాసేవాడు. ఎవరికీ చూపించడు. ఎందుకంటే తన కథల్ని ఎవ్వరూ చదవరని అతని నమ్మకం. అనుకోని పరిచయం ఒకరోజు పాఠశాలకు ఒక కొత్త టీచర్ వచ్చారు — అన్విత . ఆమె హైదరాబాద్ నుంచి వచ్చిన రచయిత. పాఠశాలలో చిన్న లెక్చరర్ పని చేస్తూ, ఖాళీ సమయాల్లో కథలు కూడా రాస్తుంటుంది. ఒకరోజు అన్విత, సూర్య రాసిన ఒక పుస్తకం వ్రాతచూడగా, ఆశ్చర్యపోయింది. “ఇవి నీ రచనలు నా?” – అన్విత సూర్య అంగీకరించాడు కానీ, ఎంతో సంకోచంగా. అన్విత చెప్పింది: “ఇవి పుస్తకంగా ప్రచురించాలి. ప్రజలకి చూపాలి.” అలా మొదలైంది సూర్య జీవితంలో వెలుగు . కథకు మలుపు అన్విత సహకారంతో, సూర్య రాసిన కథలు ఒక చిన్న పుస్తకంగా ప్...

ఒక చిన్న గ్రామంలో, ఓ నిరుపేద కుటుంబం ఉండేది. ఆ కుటుంబంలో నలుగురు — తల్లి, తండ్రి, ఇద్దరు చిన్న పిల్లలు. తండ్రి రాములు, రోజూ కూలిపనికి వెళ్లేవాడు. వచ్చిన డబ్బులు భార్య లక్ష్మికి ఇచ్చేవాడు. లక్ష్మి అవి సురక్షితంగా నిలుపుకొని, ఆ డబ్బులతో కుటుంబాన్ని నెట్టుకొచ్చే ప్రయత్నం చేసేది. కాని ఆ డబ్బులు చాలవు. వడవడలాడే వేసవిలో, తినడానికి సరిపడినంత అన్నం లేక, పిల్లలకు పాలు తాగించడానికి సరిపడిన డబ్బూ లేకపోవడం లక్ష్మిని దిగులుపరుస్తుండేది. ఓ రోజు రాముడికి ఎదురుగా నిలబడి ఇలా అడిగింది: “నువ్వు తెచ్చే డబ్బులు మనకి తిండి కూడ సరిపోవట్లేదు. మన పిల్లల భవిష్యత్తు గురించి ఆలోచిస్తే భయం వేస్తోంది. ఏం చేద్దాం?” రాములు తలనమిలి ఊపాడు. అతనికి తన ఇంటి పరిస్థితి తెలుసు. కాని చేతిలో ఏమీ లేదు. అదే రాత్రి అతను మౌనంగా గడియారం 10 దాటి, ఊరంతా నిద్రపోతున్న వేళ వీధుల్లోకి వెళ్ళాడు. అక్కడ అతను ఒక పాత మామిడి చెట్టు కింద వృద్ధుడు ఒకడిని చూశాడు. అతను ఏదో పుస్తకంచదువుతున్నాడు. రాముడు ధైర్యంగా అడిగాడు: “అయ్యా, మీరు అర్ధరాత్రి పుస్తకం చదువుతున్నారేంటి?” వృద్ధుడు నవ్వుతూ అన్నాడు: “చదువే నన్ను మార్చింది బాబూ! మిమ్మల్ని కూ...