💓 ఆమె నల్ల కళ్లలో ప్రేమ గంభీరం 💓
💓 ఆమె నల్ల కళ్లలో ప్రేమ గంభీరం 💓
బొల్లిమునికుండ గ్రామం… చిన్న ఊరు అయినా, అక్కడి పచ్చదనాన్ని మరిచిపోలేం. ఆ ఊరిలోనే పంచాయితీ కార్యాలయంలో క్రమశిక్షణగా పనిచేసే వ్యక్తి వేణు. అబ్బాయి చదువు, డిగ్రీ వరకు పట్టుదలతో పూర్తి చేసినవాడు. పల్లె జీవితం అంటే ఇష్టంగా ఉండే వేణు, ఊర్లోనే ఉద్యోగం దొరకడం తన అదృష్టంగా భావించేవాడు.
ఒకరోజు మండల పరిషత్ పాఠశాలకు కొత్తగా చేరిన టీచర్‌ను చూసినప్పటి నుంచే వేణు మనసు వెనక్కి తిరిగి రావడం లేదు. ఆమె పేరు మాధవి. తెల్లటి చీరలో నల్లని కళ్లతో, నిశబ్ధంగా నవ్వే ఆమెను చూసి వేణు కొన్నిసార్లు దెంగినట్టే అయ్యేవాడు.
వాళ్లిద్దరి మధ్య మొదట నిగూఢమైన గౌరవం ఉండేది. కానీ వేణు మనసు మాత్రం నిద్రించకుండా మాధవిని తలుచుకుంటూ ఉండేది. ఆమె చెంపలపై ఒళ్ళు లొంగిపోయే నవ్వు చూసిన ప్రతీసారీ వేణు గుండె గడియారంలా మోగేది.
ఒకరోజు స్కూల్ పక్కనే ఉన్న చెరువుకట్ట వద్ద కలుసుకున్నారు. మాధవి చేతిలో పుస్తకం, వేణు చేతిలో రోల్ ఫైల్. వీళ్ల మధ్య మాటలు చాలా సాధారణంగా మొదలయ్యాయి.
“మీరు బాగా చదివారు కదా?” అని అడిగింది మాధవి.
“అవును… కానీ ఇప్పుడు నాకు జీవితంలో బాగా అర్థమయ్యింది… ప్రేమంటేనే అసలైన విద్య” అని కాస్త జుగుప్సతో నవ్వాడు వేణు.
ఆ నవ్వులోనే ఆమె కళ్ళు తడిసి, వేణుకి తన మనసు తడి కావడాన్ని కనిపెట్టేసింది. మధురమైన నిశ్శబ్దంలో ఆమె చూపు అతని చూపులో కలిసిపోయింది. నల్లని కళ్లలో ప్రేమ అర్థం కావడం మొదలైంది.
🌙 రాత్రి తీరని భావాలు…
ఒక సాయంత్రం వర్షం పడుతుంటే, మాధవి స్కూల్ నుండి ఆలస్యంగా తిరిగి వస్తోంది. వేణు ఆపుతాడు. ఇద్దరూ ఒకే రక్షణ కింద చెట్టు నీడలో నిలబడతారు.
మౌనం, తడిగా వుండే కడలి గాలి మధ్య, మాధవి చేతిని వేణు గట్టిగా పట్టుకున్నాడు. ఆమె వణుకుతుంది. కానీ చేతిని తీసుకోలేదు. ఆమె చూపులో ఆవేశం లేదు. ఒప్పుకోలేని ఆశ మాత్రం ఉంది.
“నన్ను ఎందుకు ఇంతగా చూస్తావ్?” ఆమె ప్రశ్న.
“ఎందుకంటే నిన్ను చూసిన ప్రతీసారి నా లోపల ప్రేమ నాట్యం చేస్తుంది. నీ కళ్ళలో నా బతుకు కనబడుతుంది.”
ఆమెలో కోరిక కాదు, ప్రేమ ఎక్కువ. అతనిలో కోరికకంటే ముందు గౌరవం ఎక్కువ. ఆ ద్వంద్వ భావాలలో ఒక గుబురుగా ఇద్దరూ మౌనంగా నిలిచిపోయారు.
వర్షం ఆగినపుడు ఆమె వేణు భుజానకు తలనెట్టి, “నా లోని బాధలు నీలో మాయమవుతాయనిపిస్తోంది” అన్నది.
💌 చివరి మాటలు…
రోజులు గడిచాయి. ప్రేమ పెరిగింది. కానీ వారు ఇంకా ఎవరికి చెప్పలేదు. ప్రేమను తక్కువ అంచనా వేయకుండా, ఓ అందమైన బంధంగా చూసేవారు.
ఒకరోజు మాధవి తన పెళ్ళికి సంబంధం వస్తే, వేణు గుండె నెమ్మదిగా ముక్కలవుతుంది. కానీ ఆమె తండ్రికి మాట్లాడేందుకు వెళ్తాడు.
మాధవి తండ్రి, ఓ ఆచారవాది, కానీ వేణు అతని ముందు తలవంచి మాట్లాడుతూ, “మీ కూతురు బంగారమంటారు. కానీ ఆమెను ప్రేమించే నా గుండె, మీ గుండెను మించినది కాదు. ఆమెను గౌరవించాలనే ప్రేమించాను” అన్నాడు.
ఆ మాటలు విన్న తండ్రి కొద్దిసేపు మౌనంగా ఉన్నాడు. కానీ చివరకు తన కుమార్తె మనసును గౌరవించి, వారి ప్రేమకు ఓ ఆశీర్వాదాన్ని ఇచ్చాడు.
ఆ నల్ల కళ్ళలో ప్రేమను చూసిన వేణు… ఇప్పుడు జీవితమంతా ఆమెనే చూస్తున్నాడు…
💖 ఇది ఓ ఊహా కథ, కానీ ప్రేమలో నిజాయతీ ఉన్నంత కాలం — ఇది ఎవరి కథైనా కావచ్చు 💖
కామెంట్‌లు
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి