తెలుగు కథల ప్రపంచం"

  మరుపుల మధ్య మెరిసే ప్రేమ — 'నీలి చెరువు రహస్యం' ప్రారంభం — ఆ గ్రామం, ఆ చెరువు ఎవరు చెప్పినా, ఆ గ్రామం పేరు వింటే మనసు ఒక్కసారిగా గుండెస్పందన తగ్గి ఒక చల్లని దుమ్ము లాంటి భావం కలుగుతుంది. గ్రామం పేరు వెంకటాపురం . చెరువు ఒకటే — అందరితోనూ పాడవాసుల స్నేహమైనదే కాకుండా, పేరులోనే ఒక వింతనూ కలిగిస్తుంది: నీలిమి వంటి ఆ నీరు రాత్రిపూట ఒక విచిత్రమైన వెలుగు చూడిస్తుంది. అందుకే అందరికీ అది నీలి చెరువు అని పిలవబడింది. కొన్ని తరతరాల క్రితం ఏదో కారణం వల్ల ఆ చెరువు చరిత్రలో ఒక చనిపోయిన ప్రేమ కథతో కలిసిపోయింది — ఒక బ్రహ్మాండమైన ప్రేమ, ఒక దురదృష్టం, మరియు ఆత్మలు విడిపోకుండా మిగిలిపోయిన కథ. ఆ కథను వదలి ఎవరికీ ఆ క్షణం శాంతి లేకపోయింది. పాత్రలు — ఆరావ్ & मीरा ఆరావ్ — నగరంలో పెద్ద సంస్థలో పని చేయకుండా, పురాతన కలలతో గ్రామాన్ని తిరిగి రావాలనుకుంటున్న యువకుడు. ఇతని గొప్ప లక్ష్యం: ఆరోగ్యకరమైన జీవితం, పాత సంప్రదాయాలపై అధ్యయనం చేయడం, మరియు రచన. ఆరావ్ హార్డు-ఎక్స్‌ప్లోరర్ కాదు; కానీ అన్వేషణ అతని లోపల ఎప్పుడూ మెత్తగా, ఆత్మకి శాంతి కావాలి అన్న ఆలోచనతో ఉంటుంది. మీਰਾ — వె...

మర్మమైన జ్ఞాపకాలు – ఒక రహస్య ప్రేమకథ అతని పేరు గోపాల్. చిన్న పట్టణం యొక్క ఒంటరిగా ఉండే దారిలో ఒక్క నరమని వింతలేని జీవితం. గోపాల్ బడి టీచర్ కాదు, కానీ పాఠశాల పక్కన తాను ఒక చిన్న పుస్తక దుకాణం నడిపేవాడు. పాత పుస్తకాలు, నోట్బుక్స్, కాలుష్య రేఖల మధ్య అతని రోజు గడిచిపోతుంది. పుస్తకాల వాసనలో ఆయనకు ఒక విచిత్రంగా ఉన్నారో లేదో ఒక రహస్యం ఉండేది. ఒక వర్షాకాల సాయంత్రం, ఒక అమ్మాయి దుకాణం గుండా నిలిచి, పుస్తకాలను నెమ్మదిగా ఆవిష్కరించి చూసింది. ఆమె ముఖంపై చిన్న ఓ అంచనా; కనుల్లో కొంత క్లిష్టత, కానీ నవ్వు సుత్తిలాగా. ఆమె పేరు దివ్య . ఆ నాడి గోపాల్‌కు తెలిసింది — ఈవేళకు పాత పుస్తకాల్లోని ఓ పెట్టెలో ఒక చిన్న నోటు ఉండవచ్చు అని. అతను దగ్గరకి వచ్చి పలకరించాడు. గోపాల్: "ఏ పుస్తకం చూశారు? నేను ఈ పుస్తకాలు చాలా ఆదరంగా చూసుకుంటాను." దివ్య: "నన్ను ఖచ్చితంగా ఒక కథ పట్టించింది... కానీ అది నా వ్యక్తిగతం." కేవలం ఆ సంభాషణలోనే మధ్యే మొదటి మెరుపు వచ్చి ఇద్దరి మధ్య ఒక హోదాను ఏర్పరచింది. దివ్య ప్రతి రోజు బయటకు వచ్చి పుస్తకాలను చూస్తూ జతకూడిపోయింది. గోపా...

   మర్మమైన జ్ఞాపకాలు "నువ్వు నా కోసం పుడితే, నేను నీ కోసం బ్రతికాననుకో..."  — ఇదే ఒక చిన్న వాక్యం కానీ ఆ వాక్యంలో దాగి ఉన్న అనుభూతి, ఆత్మను తాకేలా ఉంటుంది. ఈ కథలో ఆ అనుభూతులే మనకు దారి చూపుతాయి. అధ్యాయం 1: ఆ పరిచయం ఆదిత్య ఒక సాధారణ గ్రామ బాలుడు. చదువులో తెలివిగా, మనసులో కలలతో ఉండేవాడు. కానీ అతని హృదయం ఎప్పుడూ ఒక  ఖాళీగా ఉన్న పేజీ లా అనిపించేది. ఆ ఖాళీని పూరించేది ఎవరూ రాలేదు... కనీసం ఆ రోజు వరకు. కాలేజీకి మొదటి రోజు. కొత్త faces, కొత్త dreams. ఆ క్షణంలోనే అతను ఆమెను చూశాడు —  అన్విత . గాలి కదిలినట్టే అతని గుండె కూడా ఒక్కసారిగా కంపించింది. ఆమె కళ్ళలో ఒక  మర్మమైన ఆకర్షణ  ఉంది. ఆ కళ్ళు మాటాడుతున్నట్టుగా అనిపించాయి. "హాయ్... నేను అన్విత" — అన్న స్వరమే అతని చెవులలో నిశ్శబ్ద గీతంలా మోగింది. అధ్యాయం 2: మొదటి జ్ఞాపకాలు రోజులు గడుస్తున్న కొద్దీ వారి మధ్య అనుబంధం పెరిగింది. లైబ్రరీలో పక్కపక్కనే కూర్చోవడం, క్లాస్‌లో చిన్న చిన్న సంభాషణలు, కాంటీన్‌లో ముచ్చట్లు... ఇవన్నీ  జ్ఞాపకాల రత్నాలు లాగా అతని హృదయంలో నిలిచిపోయాయి. ఒక రోజు ఆదిత్య అడిగాడు,  "నిన్ను చూస...

అర్థరాత్రి వాగు ఒక ఊరు, ఒక వాగు, ఒక చిరునవ్వు — ఆ చిరునవ్వు వెనుక దాగిన గాఢమైన కథ చందనపురం — పల్లెకించుకొని కాలంతో మెల్లగా కదిలే ఒక ఊరు. మధ్యలో చిన్న సరస్సు; ఆ సరస్సుకు వాలిపోయే విధంగా ఒక వాగు పొడుగు. వాగు మీద చాటుగా పల్లె కథలు, పిల్లల ఆటలు, పండుగ నిశ్శబ్దాలు గలవు. కానీ ఒక విషయం — రాత్రి ఒకప్పుడు ఆ వాగు బదలకుండా ఒక ప్రత్యేక శబ్దాన్ని ఇచ్చి ఉంటుంది; ఊరుంటిన వారు దాన్ని 'అర్థరాత్రి వాగు' అని పిలిచేవారు. ఇది కథ ఆ వాగు గురించి — అతని తో గుడిసె వేసిన ప్రేమ, రహస్యాలు, భయాలు మరియు చివరికి వెలుగులోకి వచ్చిన నిజం. ఒక కొత్త ప్రత్యాగమనము రవి పట్టణంలో చదివి, కొన్ని సంవత్సరాల తర్వాత తిరిగి వచ్చింది. ఉద్యోగం కోసం కాదు—మరింతగా ఏదో విషయానికి తనలోకి మళ్ళీ నిద్రలేథన పిలిచింది. అతన్ని ఊరు ఎప్పుడూ ఏదో మృదువైన అర్ధంతో ఆహ్వానించేది. చిన్నతనం నుంచి కనిపించిన మాధవి — ఆ వాగు పక్కనే ఉండే అమ్మాయి — గడిచిన కాలంతో మరింత నిశ్శబ్దమైన వ్యక్తిగా మారింది. రవి తల్లి మాటల్లోనూ “ఇది నీ ఊరు, ఇక్కడ నీ మడుగు. అయితే నీలో ఒక సందేహం ఉంటే అది మాత్రమే ఇలాకద...